Minuscule plastic stukjes gevonden in testikels van mensen en honden

Menselijke testikels kunnen hoge concentraties microplastics en nanoplastics bevatten, stoffen die het voortplantingssysteem kunnen verstoren, suggereert een nieuwe studie.

Voor de studie testten wetenschappers niveaus van 12 verschillende soorten plastic in 23 testikels afkomstig van mannelijke kadavers die in leeftijd varieerden van 16 tot 88 jaar oud op het moment van overlijden. Ze testten ook op dezelfde plastics in 47 testikels van gecastreerde honden.

De gemiddelde concentratie microplastics in testisweefsel van de honden was 122,63 microgram per gram weefsel, vergeleken met 329,44 microgram per gram menselijk testisweefsel, volgens onderzoeksresultaten gepubliceerd in Toxicologische Wetenschappen.

Wetenschappers ontdekten dat het meest voorkomende plastic dat wordt aangetroffen in testisweefsel van zowel mensen als honden polyethyleen is, dat wordt gebruikt om plastic zakken en flessen te maken.

Microplastics en nanoplastics zijn in principe onvermijdelijk

“Microplastics en nanoplastics zijn overal”, zegt een co-auteur van het onderzoek, Matthew Campen, PhD, een professor en directeur farmaceutische wetenschappen aan de Universiteit van New Mexico in Albuquerque, die milieutoxines bestudeert.

“We hebben nog geen solide gegevens die de plastics koppelen aan gezondheidsresultaten”, voegt Dr. Campen toe. “Maar het afnemende aantal zaadcellen in de wereld loopt mooi parallel met de opkomst van microplastics over de hele wereld.”

Microplastics en nanoplastics zijn veel te klein om in uw dagelijks leven te detecteren. Microplastics zijn minder dan 5 micrometer groot – duizenden keren kleiner dan een rijstkorrel – en nanoplastics zijn kleiner dan 1 micrometer.

Deze minuscule plastics zijn overal in te vinden, van voedsel- en drankverpakkingen tot kleding en meubels. Ze zitten in de lucht die we inademen, het voedsel dat we eten en het water dat we drinken – en zodra ze ons lichaam binnendringen, kunnen ze cellen in weefsels en organen binnendringen en daar voor altijd blijven.

Hoe beïnvloeden microplastics de reproductieve gezondheid?

Microplastics staan bekend als hormoonontregelaars omdat ze het menselijke voortplantingssysteem kunnen verstoren en kunnen bijdragen aan structurele problemen met de geslachtsorganen, onvruchtbaarheid en een verminderd aantal zaadcellen, aldus de Endocrine Society.

Volgens de Endocrine Society is het aantal zaadcellen in de Verenigde Staten en veel andere delen van de wereld de afgelopen halve eeuw, nu microplastics alomtegenwoordiger zijn geworden, met minstens 50 procent afgenomen.

“Microplastics zijn gemeten in elk menselijk weefsel, inclusief menselijke moedermelk, bloed, placenta en ontlasting, en nu in de testikels”, zegt Tracey Woodruff, PhD, MPH, professor en directeur van het programma over reproductieve gezondheid en het milieu bij de Universiteit van Californië in San Francisco. “Het is dus niet verrassend dat ze daar zijn gevonden, maar het is wel zorgwekkend.”

Het is ook niet verwonderlijk dat polyethyleen het plastic is dat het meest wordt aangetroffen in testisweefsel van mensen en honden, omdat het het meest geproduceerde plastic is, zegt dr. Woodruff, die niet betrokken was bij het nieuwe onderzoek.

Er bestaat geen onfeilbare manier om blootstelling aan microplastics volledig te vermijden, voegt Woodruff eraan toe. “De beste bescherming zijn systemische veranderingen van overheidsbeleid die de productie en het gebruik van kunststoffen verminderen. We hebben veel plastic in ons leven”, zegt Woodruff. “Helaas wordt verwacht dat de plasticproductie tegen 2060 zal verdrievoudigen.”