De vrijlating van Gypsy Rose Blanchard roept de vraag op: wat is het Munchausen-syndroom bij volmacht precies?

Het verhaal van Gypsy Rose Blanchard is een verontrustend verhaal over bedrog en controle, gecentreerd rond een aandoening die voorheen bekend stond als het Munchausen-syndroom bij proxy en nu een kunstmatige stoornis wordt opgelegd aan een ander (FDIA).

Bij FDIA verzint of overdrijft een verzorger – meestal een ouder – medische aandoeningen in een afhankelijke omgeving, vaak voor persoonlijke bevrediging of aandacht, zegt Patricia J. Osborne, PhD, een psycholoog en een klinische assistent-professor in de psychiatrie en gedragsgezondheid bij Stony Brook Medicine in New York.

Dee Dee Blanchard, de moeder van de zigeuner, begon te beweren dat haar dochter aan verschillende kwalen leed, beginnend met slaapproblemen en epilepsie en escalerend in een web van verzonnen ziekten, waaronder leukemie, spierdystrofie, gezichts- en gehoorstoornissen en epileptische aanvallen, volgens een rapport uit januari ABC News-rapport 2018. Jarenlang was de zigeuner gedwongen een rolstoel te gebruiken en op een gegeven moment werd er zelfs een onnodige voedingssonde ingebracht vanwege de leugens van haar moeder.

Meestal duurt het misbruik maanden, jaren, of totdat het slachtoffer overlijdt of de verzinsels worden ontdekt door artsen of maatschappelijk werkers. In het geval van Gypsy Rose Blanchard, wiens verhaal is vertolkt in film en tv op Max, Hulu en meest recentelijk op het Lifetime-netwerk, stopte het volgens Mensentoen ze een man die ze online ontmoette ervan overtuigde haar moeder dood te steken.

Onlangs vrijgelaten uit de gevangenis na acht jaar te hebben uitgezeten, is Gypsy, nu 32, naar buiten gegaan om haar verhaal te delen over het misbruik dat haar jeugd heeft bepaald. Benieuwd naar FDIA? Blijf lezen om de tekenen en symptomen van deze zeldzame psychische stoornis te ontdekken.

Wat is Munchausen by Proxy of FDIA?

Deskundigen zijn van mening dat Gypsy Rose het slachtoffer was van FDIA, voorheen bekend als Munchausen by proxy. FDIA is een psychische stoornis die wordt erkend in de DSM-5 (Diagnostische en statistische handleiding voor geestelijke aandoeningen, vijfde editie), waarin een verzorger de schijn van gezondheidsproblemen bij een andere persoon, meestal hun kind, creëert, zegt Dr. Osborne. “Het slachtoffer is vaak een kind jonger dan zes jaar, maar het kan ook een andere volwassene (die) gehandicapt is of een oudere persoon”, zegt ze.

Als er bij de FDIA een kind betrokken is, beschouwen deskundigen het als een vorm van kindermishandeling die ernstige emotionele gevolgen voor het slachtoffer met zich meebrengt en zelfs fataal kan zijn, zegt Osborne. Het kan ook een strafbaar feit zijn.

Studies hebben een sterftecijfer van 6 tot 10 procent aangetoond, waardoor dit misschien wel de meest dodelijke vorm van misbruik is, voegt ze eraan toe.

Bij de stoornis leveren de valse of overdreven symptomen bij iemand anders geen duidelijk voordeel op voor de dader, zegt Victoria Soltis-Jarrett, PhD, de Carol Morde Ross Distinguished Professor of Psychiatric Mental Health Nursing aan de Universiteit van North Carolina in Chapel Hill. Dit maakt FDIA anders dan malingering, waarbij iemand een ziekte veinst om werk, de wet te vermijden of om aan drugs te komen.

FDIA komt vaker voor bij mensen die in de gezondheidszorg werken

FDIA is relatief zeldzaam, maar het is moeilijk om een ​​nauwkeurig beeld te krijgen omdat er waarschijnlijk niet-gedetecteerde gevallen zijn, zegt Osborne. Er wordt geschat dat ongeveer 1.000 van de 2,5 miljoen gevallen van kindermisbruik die jaarlijks worden gerapporteerd, verband houden met FDIA. Volgens Cleveland Clinic komt dat neer op 1 tot 30 gevallen per miljoen kinderen.

Het is niet precies bekend waarom iemand FDIA ontwikkelt; uit onderzoek blijkt dat zowel biologische als psychologische factoren een rol kunnen spelen, zegt Osborne.

“Interessant is dat FDIA veel vaker voorkomt bij vrouwen, en soms is de verzorger een beroepsbeoefenaar in de gezondheidszorg”, zegt Osborne. Hoewel Dee Dee Blanchard uiteindelijk stopte met werken omdat haar bedrog van gezondheidswerkers steeds meer betrokken raakte, werkte ze als verpleegstersassistent toen Gypsy nog een peuter was, volgens het ABC News-rapport.

Andere risicofactoren zijn onder meer complicaties tijdens de zwangerschap, een verzorger die als kind is misbruikt of verwaarloosd of een ouder vroegtijdig heeft verloren, ook de aandoening heeft die aan zichzelf is opgelegd, of ernstige stressfactoren heeft, zoals huwelijksproblemen of sociaal isolement.

Rode vlaggen die kunnen duiden op een geval van FDIA

“Doorgaans worden de signalen pas zorgwekkend als het slachtoffer niet voldoet aan de criteria voor wat de dader beschrijft, of uiting geeft aan het verdriet dat zijn ouder hem pijn doet”, zegt dr. Soltis-Jarrett.

Over het algemeen wordt de situatie duidelijk wanneer de vermeende symptomen en tekenen van het slachtoffer niet kloppen, zegt ze. “Er wordt bijvoorbeeld gemeld dat het kind ‘ademhalingsproblemen’ heeft, maar de medische tests wijzen niet op een longprobleem. In veel van dit soort gevallen ademt het kind-patiënt-kind normaal als er een zorgverlener aanwezig is, en als ze weggaan, wordt het kind plotseling kortademig en vertoont het tekenen van ademhalingsmoeilijkheden”, zegt Soltis-Jarrett.

Andere aanwijzingen zijn dat er meerdere medische ziekten worden geclaimd, of dat wanneer de eerste ziekte ongegrond blijkt te zijn, er complicaties optreden of dat er een nieuwe ziekte of aandoening wordt geclaimd.

Dat was het geval met Gypsy, aangezien haar moeder artsen liet testen op de ene ‘ziekte’ na de andere, van epilepsie tot leukemie tot spierdystrofie, aldus het ABC News-rapport.

Daders worden soms betrapt via videobewaking

“Het filmen van wat er in de onderzoekskamer gebeurt, heeft aangetoond hoe de ouder het kind of de baby verstikt, zodat het in nood lijkt”, zegt Soltis-Jarrett. Er is gedebatteerd over de vraag of videobewaking ethisch of legaal is. Degenen die voorstander zijn van video-opnamen zonder toestemming wijzen erop dat verschillende gevallen van FDIA zonder deze toestemming onopgemerkt zouden zijn gebleven.

Vanuit het standpunt van de zorgverleners lijkt de gepresenteerde medische geschiedenis in veel gevallen geloofwaardig en lijkt de ouder bezorgd en ontsteld als zij om hulp voor hun kind vragen. Maar als de dader niet wordt geloofd of niet tevreden is met de reactie, “leggen ze de lat hoger”, zegt ze.

Toen een van de voormalige artsen van Gypsy, Bernardo Flasterstein, MD, Dee Dee probeerde te vertellen dat de eerdere diagnoses van Gypsy verkeerd waren, zoals hij beschreef Woestijn Nieuws, “Ze verliet het kantoor in een storm en vertelde mijn verpleegsters dat ik niet weet waar ik het over heb en dat ze niet meer terugkomt.”

Behandelingen en interventies voor FDIA

Wanneer FDIA wordt ontdekt, omvat de interventie het verwijderen van het slachtoffer uit huis, wat in sommige gevallen pleegzorg met zich mee kan brengen, zegt Osborne.

Als een kind of volwassene het slachtoffer is geworden van FDIA, is behandeling in de geestelijke gezondheidszorg absoluut nodig, zegt ze. “Er kunnen emotionele effecten op de lange termijn zijn. Idealiter zouden we slachtoffers willen verbinden met evidence-based psychotherapie voor trauma, die ook een component zou omvatten voor eventuele stemmings- en angstsymptomen”, zegt Osborne.

Naast juridische of strafrechtelijke bestraffing van iemand met FDIA zou psychotherapie worden aanbevolen, hoewel dit een grotere uitdaging kan zijn, zegt ze. “Sommige daders ontkennen de symptomen of zijn ambivalent over de behandeling”, zegt Osborne.

Er bestaat beperkt onderzoek naar de effectiviteit van psychotherapie voor daders van FDIA, en dit blijft een belangrijk gebied voor toekomstig onderzoek, voegt ze eraan toe.