Bij obesitas zijn sociaal isolement en eenzaamheid verbonden met vroegtijdige dood

Interventies om eenzaamheid en sociaal isolement te helpen voorkomen, kunnen ervoor zorgen dat mensen met obesitas een lager risico lopen op gezondheidscomplicaties, volgens een nieuwe studie die op 22 januari werd gepubliceerd in JAMA-netwerk geopend.

Sociale en psychologische factoren worden vaak genegeerd ten gunste van voedings- en levensstijlfactoren als het gaat om het verbeteren van de gezondheid van mensen met obesitas, zegt de hoofdauteur van het onderzoek, Lu Qi, MD, PhD, hoogleraar epidemiologie en directeur van Tulane University Obesity Research Centrum in New Orleans. “Onze bevindingen suggereren dat het verbeteren van eenzaamheid en sociaal isolement de gezondheid van mensen met obesitas ten goede kan komen”, zegt hij.

Wat is het verschil tussen sociaal isolement en eenzaamheid?

Sociaal isolement en eenzaamheid zijn meer dan alleen slechte gevoelens, voorbijgaande emoties of tijdelijke situaties: het zijn verschillende factoren die afzonderlijk verband houden met gezondheidsresultaten en sterfte (dood).

Sociaal isolement meet de schaarste aan contact met anderen en daarmee samenhangende gezondheidszorgvoorzieningen, terwijl eenzaamheid een gevoel van onthechting weerspiegelt die mogelijk verband houdt met emotionele toestanden zoals depressie.

Volgens een meta-analyse gepubliceerd in de juni 2023 gepubliceerde meta-analyse worden beide in verband gebracht met tal van ziekten, waaronder een hoger risico op angst, depressie, hartziekten, dementie en beroerte, evenals sterfte door alle oorzaken en kankersterfte. Natuur Menselijk gedrag.

Studieproefpersonen die aangaven zich minder eenzaam en sociaal geïsoleerd te voelen, liepen minder kans om te sterven

Om te onderzoeken of het verbeteren van het sociale isolement en de eenzaamheid bij mensen met obesitas hun risico op vroegtijdig overlijden zou kunnen verlagen, gebruikten onderzoekers gegevens van bijna 400.000 mensen (zonder kanker of hartziekten toen de gegevensverzameling begon) van de UK Biobank, een grootschalige biomedische database en onderzoeksbron.

Deelnemers werden volgens het onderzoek gevolgd tussen maart 2006 en november 2021, met een gemiddelde follow-up van bijna 13 jaar. Er werden gegevens verzameld over risicofactoren die om welke reden dan ook de dood konden veroorzaken, samen met sterfgevallen als gevolg van kanker en hartziekten.

Onderzoekers maten de mate van isolatie met vragen over met hoeveel mensen de proefpersonen leefden, hoe vaak ze familie of vrienden zagen, en hoe vaak ze de sportschool, sociale clubs, religieuze bijeenkomsten of lessen voor volwassenenonderwijs bezochten. Vragen om eenzaamheid te meten waren onder meer: ​​‘Voelt u zich vaak eenzaam?’ en “Hoe vaak kunt u iemand uit uw omgeving in vertrouwen nemen?”

Onderzoekers analyseerden vervolgens gegevens om de doodsoorzaak van de proefpersonen die tijdens de onderzoeksperiode stierven vast te stellen en brachten deze vervolgens in verband met hun niveau van sociaal isolement en eenzaamheid.

In die tijd waren alle doodsoorzaken voor mensen die als zwaarlijvig werden geclassificeerd 36 procent lager bij mensen die zich minder eenzaam en sociaal geïsoleerd voelden.

Sociaal isolement bleek een grotere risicofactor te zijn voor alle doodsoorzaken, waaronder kanker, hart- en vaatziekten, depressie, angst en risicofactoren voor levensstijl, waaronder alcoholgebruik, bewegingsgewoonten en voeding.

“Belangrijk is dat onze resultaten aangaven dat beheersing van sociaal isolement en eenzaamheid het aan obesitas gerelateerde risico op sterfte door alle oorzaken zou kunnen verminderen”, schreven de auteurs.

Sociaal isolement en eenzaamheid kunnen bijdragen aan ontstekingen en ongezond gedrag

Hoewel het onderzoek niet bedoeld was om te onderzoeken waarom eenzaamheid en sociaal isolement een negatieve invloed kunnen hebben op de gezondheid, wijst dr. Qi op eerdere onderzoeken die aangeven dat eenzaamheid en isolatie de biologische functie en stofwisselingsfactoren, zoals ontstekingen, kunnen beïnvloeden.

“Eenzaamheid en sociaal isolement kunnen ook gedrag beïnvloeden, waaronder meer drinken en roken en minder bewegen, wat leidt tot veranderingen die vervolgens de gezondheid van mensen beïnvloeden”, zegt hij.

Mensen met obesitas worden geconfronteerd met extra sociale barrières

Mensen met obesitas worden geconfronteerd met sociale barrières en vooroordelen die mensen zonder obesitas niet ervaren, zegt Fatima Cody Stanford, MD, MPH, universitair hoofddocent geneeskunde aan de Harvard Medical School en een expert op het gebied van obesitasgeneeskunde aan het Massachusetts General Hospital in Boston. Dr. Stanford was niet betrokken bij het onderzoek.

“Helaas worden mensen met obesitas onterecht beoordeeld op basis van hun uiterlijk. Dit belooft niet veel goeds voor hun sociale omgeving en verplichtingen, omdat mensen ervan uitgaan dat ze lui, ongedisciplineerd of onzorgvuldig zijn vanwege hun uiterlijk”, zegt dr. Stanford.

Anti-vetvooroordelen kunnen het vermogen van een persoon met obesitas om sociale contacten te leggen belemmeren, zegt Stanford. Een persoon met obesitas kan zich terugtrekken uit situaties waarin hij of zij bijvoorbeeld in het bijzijn van anderen moet eten, of fysieke activiteiten in een groep moet ondernemen, omdat hij zich misschien zelfbewust is over hoe anderen hem in deze situaties waarnemen, zegt Stanford.

“Maar anderen (zonder obesitas) kunnen in deze situaties terechtkomen zonder te worden beoordeeld”, benadrukt Stanford.

Eenzaamheid en sociaal isolement hebben ook gevolgen voor de gezondheid van mensen zonder obesitas

De bevindingen van het onderzoek worden ondersteund door eerder onderzoek onder de algemene bevolking, waarin ook verbanden werden gevonden tussen sociaal isolement en eenzaamheid en vroege dood, schreven de auteurs.

Dit omvat een onderzoek uit Finland waaruit bleek dat sociaal isolement verband hield met een 26 procent verhoogd risico op sterfte door alle oorzaken in de algemene bevolking, wanneer afzonderlijk wordt gecorrigeerd voor inkomen, opleiding, genetica, depressieve symptomen, cognitieve prestaties en gezondheidsgerelateerd gedrag.

Een ander onderzoek, waarbij gebruik werd gemaakt van gegevens uit de Zweedse panelstudie naar de levensomstandigheden van de oudste ouderen (SWEOLD), gaf aan dat sociaal isolement en eenzaamheid in verband werden gebracht met een verhoogd sterfterisico, ongeacht de oorzaak.

Tips van experts over hoe om te gaan met isolatie en eenzaamheid

In een wereldwijde Gallup-enquête waaraan meer dan 140 landen deelnamen, gaf bijna 1 op de 4 volwassenen aan ‘zeer’ of ‘tamelijk’ eenzaam te zijn. In mei vorig jaar kondigde de voormalige Amerikaanse chirurg-generaal Vivek Murthy, MD, een advies aan om iets aan te pakken wat hij ‘de epidemie van eenzaamheid en isolatie’ noemde die het land treft.

De beste tips van het advies voor het verlichten van eenzaamheid en isolatie zijn onder meer:

• Investeer tijd in het onderhouden van uw relaties. Neem elke dag de tijd om contact op te nemen met een vriend of familielid.
• Minimaliseer afleiding tijdens het gesprek. Een voorbeeld: als u aan het eten bent of een belangrijk gesprek voert, controleer dan niet uw telefoon.
• Wees responsief, ondersteunend en oefen dankbaarheid. Er zijn aanwijzingen dat het beoefenen van dankbaarheid kan helpen bij gevoelens van eenzaamheid.
• Zoek hulp als je het moeilijk hebt. Neem contact op met een vriend, familielid, hulpverlener of zorgverlener of bel de crisislijn 988.

Voor haar patiënten met obesitas raadt Stanford aan om mensen te zoeken die erkennen dat ‘je meer bent dan je maat’.

“Je bent een mens en je verdient te allen tijde respect”, zegt ze.