Star Wars-acteur Daisy Ridley onthult diagnose van ziekte van Graves
Daisy Ridley, bekend van haar rol in de Star Wars In de vervolgtrilogie werd onlangs bekendgemaakt dat ze de diagnose ziekte van Graves heeft gekregen, een auto-immuunziekte die ervoor zorgt dat het lichaam te veel schildklierhormoon aanmaakt.
Na het filmen van de psychologische thriller Eksterbegon de 32-jarige acteur zich ziek en geïrriteerd te voelen, en kreeg last van opvliegers, vermoeidheid, een hart dat op hol sloeg, gewichtsverlies en trillende handen. Aanvankelijk schreef Ridley haar slechte gevoel toe aan de stress die haar rol in de nieuwe film veroorzaakte, en wuifde haar symptomen weg.
In een interview met Vrouwen Gezondheid“We hebben allemaal de statistieken gelezen over vrouwen die niet of onvoldoende gediagnosticeerd zijn en we moeten accepteren dat we zeggen: ‘Ik voel me echt, echt niet goed’, en niet zeggen: ‘Ik ben oké, ik ben oké, ik ben oké, ik ben oké.’ Het is gewoon normaal om je niet goed te voelen,” zei ze.
Blijf lezen voor antwoorden op de vraag wat de ziekte van Graves is, wat de oorzaken zijn, wat de meest voorkomende symptomen zijn en welke behandelingsopties er zijn.
Wat is de ziekte van Graves?
De ziekte van Graves is een auto-immuunziekte die een ontsteking van de schildklier (thyreoïditis) en hyperthyreoïdie kan veroorzaken door een overproductie van schildklierhormoon, aldus Jennifer Braemar Ogilvie, MD, hoofd endocriene chirurgie aan de Yale School of Medicine in New Haven, Connecticut.
Bij de ziekte van Graves stimuleren stoffen die door het immuunsysteem worden gevormd de schildklier te veel, waardoor deze te veel schildklierhormoon aanmaakt, zegt Dr. Ogilvie.
“Bij sommige mensen kan het ook een ontsteking van de zachte weefsels achter de ogen veroorzaken, de zogenaamde Graves-oftalmopathie (ook wel schildklierziekte genoemd), wat kan leiden tot uitpuilende ogen (proptosis), irritatie of visuele veranderingen”, zegt ze.
In sommige gevallen kunnen mensen de oogziekte hebben zonder dat ze last hebben van de overactieve schildklier, zoals bij het syndroom van Graves, of andersom, zegt Susan Spratt, hoogleraar geneeskunde aan de medische faculteit van Duke University en endocrinoloog bij Duke Health in Durham, North Carolina.
Wat zijn de symptomen van de ziekte van Graves?
- Gewichtsverlies, ondanks een toegenomen eetlust
- Snelle of onregelmatige hartslag
- Nervositeit of prikkelbaarheid
- Problemen met slapen
- Vermoeidheid
- Trillende handen of spierzwakte
- Zweten of moeite met het verdragen van hitte
- Regelmatige stoelgang
- Vergrote schildklier, ook wel struma genoemd
“Ik zeg altijd dat schildklieraandoeningen onderliggende aspecten van je persoonlijkheid naar boven halen. Als je de neiging hebt om angstig te zijn, zul je angstiger zijn. Als je de neiging hebt om depressief te zijn, kan dat je slaap beïnvloeden en je depressiever maken,” zegt Dr. Spratt.
Wat zijn de risicofactoren voor de ziekte van Graves?
De ziekte van Graves is vaak sporadisch, wat betekent dat het onregelmatig voorkomt, maar het kan ook in families voorkomen, zegt Ogilvie. “Vrouwen die onlangs bevallen zijn, rokers en mensen die blootgesteld zijn aan hoge niveaus jodium lijken ook een verhoogd risico te lopen”, zegt ze.
Hoe wordt de ziekte van Graves behandeld?
Bij een minderheid van de mensen gaat de ziekte van Graves vanzelf in remissie, zegt Ogilvie.
“In de meeste gevallen worden mensen in eerste instantie behandeld met anti-schildkliermedicijnen”, zegt ze. Deze blokkeren de productie van hormonen door uw schildklier.
Bètablokkers, die de hartslag vertragen en traditioneel worden gebruikt om hoge bloeddruk te behandelen, kunnen een aantal van de symptomen, zoals tremor, snelle hartslag en angst, onder controle houden, zegt Spratt.
Patiënten die niet in remissie gaan of die geen medicatie kunnen nemen, kunnen worden behandeld met radioactieve jodiumablatie of een operatie waarbij de schildklier geheel of gedeeltelijk wordt verwijderd, wat een thyreoïdectomie wordt genoemd, zegt Ogilvie.
Bij radioactieve jodiumablatie nemen mensen radioactief jodium in om de cellen in de schildklier te vernietigen, wat de symptomen van het syndroom van Graves verlicht.
Wat als de ziekte van Graves onbehandeld blijft?
Mensen kunnen een normale levensverwachting hebben als de ziekte van Graves snel en adequaat wordt behandeld, zegt Spratt.
“Maar de ziekte van Graves kan dodelijk zijn als het niet behandeld wordt. Er kan een schildklierstorm ontstaan die ervoor zorgt dat het lichaam instort”, zegt ze.
Deze complicatie komt zelden voor en treedt meestal alleen op als iemand niet weet dat hij/zij hyperthyreoïdie heeft of als de aandoening niet goed onder controle is en er een bijkomende ziekte, zoals griep, ontstaat, aldus Spratt.
Als de ziekte van Graves niet wordt behandeld, kan dat ook gevolgen hebben voor het vermogen van mensen om normaal te werken en functioneren, zegt Ogilvie.
“De ziekte van Graves kan leiden tot hartritmestoornissen (aritmieën) en verlies van botsterkte, ofwel osteoporose”, zegt ze.
Ogilvie adviseert mensen met de ziekte van Graves om een endocrinoloog te raadplegen, een expert op het gebied van schildklieraandoeningen.
“Ga minstens twee tot vier keer per jaar naar uw schildklierarts en laat uw bloed minstens vier keer per jaar controleren”, zegt ze.
