Wie is Andrea Bajani, de winnaar van de Witch 2025 Award met de verjaardag
Andrea Bajani won de Witch 2025 -prijs, en eigenlijk kon hij alleen zo gaan. Zijn roman De verjaardag, gepubliceerd door Feltrinelli (die twintig jaar lang niet naar de hoogste stap van de prijs ging), overtuigde jury, kritiek en publiek met een verhalende macht die in staat is om diep te graven in de meest giftige en onfeilbare familiebanden. Hij kreeg 194 stemmen – veel meer dan de tweede geclassificeerde Elisabetta Rasy met Verloren deze zee – de jonge heks mee naar huis nemen, een paar weken eerder gewonnen.
Wie is Andrea Bajani
Andrea Bajani is een van die schrijvers die meer in boeken lijken te leven dan in de schijnwerpers, maar hij heeft in stilte een solide carrière, gerespecteerd, internationaal herkend. Geboren in Rome op 16 augustus 1975, groeide hij op tussen Turijn en Parijs, een stad die vaak terugkeert naar zijn romans als emotionele landschappen, zelfs vóór Geographic. Hij heeft meer dan twintig werken gepubliceerd, waaronder romans, gedichten, rapporten, essays en theatrale teksten, en wordt vertaald in 17 landen.
Het debuut arriveert in 2002 met Een paus stierf, drie jaar later gevolgd Beste groeten, gepubliceerd door Einaudi, die hem oplegt over de aandacht van critici: het is de surrealistische geschiedenis van een medewerker die verantwoordelijk is voor het schrijven van ontslagbrieven, perfecte metafoor van de wereld van postindustrieel werk. Met Als u de fouten beschouwt, wint de Super Mondello, vertakt, opgenomen en de buitenlanders, terwijl Elke belofte is de Bagutta -prijs waard.
In 2021 landde hij op de finale van de Strega -prijs met The Book of Houses, een enkelvoudige roman gebouwd rond de plaatsen die tijdens zijn leven door een man bewoonden, alsof het hoofdstukken waren van een uiteengereten identiteit. Bajani geeft creatief schrijven aan de Rice University in Houston, Texas, waar hij cursussen heeft over het schrijven van het gezin. En het is precies uit een van zijn lessen die zijn geboren De verjaardag: “Ik herinner me dat ik de klas verliet en ik schreef de eerste scène, die van verlof,” zei hij.
Degenen die hem kennen, beschrijven hem als een gedisciplineerde maar instinctieve schrijver die ervoor heeft gekozen om alleen te schrijven als hij voelt dat hij iets te zeggen heeft. “Als ik niet de kracht had om om vier uur ’s ochtends op te staan om te schrijven, bedoelde hij dat dat boek niet had moeten bestaan,” vertrouwde hij in een brief aan de lezers. Een radicale benadering, die hem ertoe bracht om intense te ondertekenen en nooit te herbergen van romans, altijd in staat om de complexiteit van menselijke emoties terug te geven.
De schrijver die het onuitgesproken vertelt
Er is een rode draad, inderdaad een donkere rood, die de hele productie van Andrea Bajani doorkruist: het is die van imperfecte relaties, de verwijderde herinneringen, de stemmen die spreken in een zeef voor angst of voor ontslag.
In De verjaardag, de auteur organiseert een duidelijke en definitieve scheiding: die van een zoon uit zijn familie van herkomst. “Het was de beste tien jaar van mijn leven”, bekent de hoofdrolspeler in het begin, verwijzend naar de tijd die wordt doorgebracht na het onderbreken van elk contact met de ouders.
De roman is kort – slechts 128 pagina’s – maar dicht als een behouden adem. De vader is een autoritaire man, manipulator, niet in staat om lief te hebben zonder te bezitten. De moeder daarentegen is een afwezigheid die zoveel weegt als een constante aanwezigheid: het reageert niet, het verzet zich niet, het beschermt niet. Een vrouwelijke figuur die een symbool van veel vrouwen wordt, verdween in de kooi van het patriarchaat.
“Wat ik wilde vertellen – zei Bajani – was ook de noodzaak om dat onderdrukkende systeem door mannen te betwisten. Omdat we het ook moeten verlaten, weigeren, veranderen”. Zijn boek is een emotioneel manifest vermomd als een roman, een reflectie op de erfenis van pijn en over de mogelijkheid – vermoeiend, maar noodzakelijk – om te kiezen wie we willen zijn.
