P als purine: waar ze zijn en waar ze voor zijn

De term “purines” lijken misschien extreem technisch, maar in werkelijkheid verwijst het naar sommige fundamentele moleculen voor het leven, vooral in het dieet en in de metabole gezondheid. Purines zijn onmisbare moleculen, omdat ze binnen de samenstelling van DNA en de AR vallen. Als ze worden verzameld door voedsel, zoals broeders, zeevruchten, gevogelte en gisten, kunnen ze echter in urinezuur veranderen en de oorzaak worden van aandoeningen zoals jicht- of nierproblemen. In dit artikel zullen we begrijpen waar de purines zijn, waar ze voor zijn, in welk voedsel ze worden gevonden, maar vooral omdat het essentieel is om ze te beheersen bij het nemen en volgen van de niveaus van urinezuur.

Wat zijn purines?

De purines zijn stikstofbases, of fundamentele componenten die onder de constructie van DNA- en RNA -ketens vallen. De chemische structuur bestaat uit twee ringen, die de adenine en de wang vormen. Deze twee purines samen met de piramides (cytosine, timina en uracile) vormen de essentiële bakstenen om het genetische materiaal in de kern van cellen te creëren. Wanneer de cellen worden vernieuwd, transformeert het metabolisme de purines in urinezuur, die vervolgens door de nieren wordt geëlimineerd. Als de purines aanwezig zijn in overmatige hoeveelheden in het lichaam, kunnen ze de accumulatie van hun metabolieten in het lichaam veroorzaken en pathologische omstandigheden genereren, zoals jicht.

Door middel van Gotta betekent een metabole ziekte die wordt gekenmerkt door terugkerende aanvallen van acute inflammatoire artritis met pijn, roodheid en zwelling van de gewrichten, veroorzaakt door het indienen van veel urinezuurkristallen in de gewrichten.

Waar zijn purines voor?

Naast de rol van essentiële moleculen voor de constructie van het genetische erfgoed, zijn purines ook fundamenteel voor energieprocessen en andere cellulaire functies:

Ze vormen energiemoleculen zoals ATP, GTP, NADH, kosten.
Ze werken vanuit intracellulaire boodschappers via cyclische en GTP -versterker.
Ze zijn betrokken bij de synaptische transmissie, door de synthese van adenosine is het als een modulator neurotransmitter.

Al deze functies zijn van vitaal belang voor het lichaam, omdat ze ze in staat stellen cellulaire energie te creëren, signaalmoleculen te produceren en deel te nemen aan celreplicatie.

In welk voedsel zijn de purines:

Purines zijn zeer wijdverbreide moleculen en geconcentreerd in grote hoeveelheden binnen voedsel van dierlijke oorsprong, zoals:

Rood vlees en broeders, zoals lever en nieren, vertegenwoordigen enkele van de rijkste voedingsmiddelen in purines;
Vis en zeevruchten, zoals sardines, ansjovis en schaaldieren, zijn extreem rijk aan purines;
Zelfs de gisten en afgeleide producten bevatten uitstekende hoeveelheden van deze moleculen;
Pluimvee bevat gematigde hoeveelheden;
Peulvruchten en planten, zoals bonen, champignons, spinazie of bloemkool, bevatten discrete hoeveelheden purines, maar met een lagere impact op urinezuurspiegels.
Eieren, zuivelproducten, andere fruit en fruit zijn voedingsmiddelen met een laag purinegehalte.

Het belang van het nemen van purines met voeding

Purines zijn belangrijke moleculen die in hun dieet moeten worden ingevoegd, maar het is nodig evenwicht voor:

Voorkom hyperurikemie, of een aandoening die wordt gekenmerkt door een overmaat aan dierlijke purines en gisten die de toename van urinezuur in het bloed mogelijk maken (> 6 mg dl). Dit fenomeen vormt de basis van meer ernstige gezondheidsproblemen, zoals jicht- of nierstoornissen.
Bescherm gewrichten tegen de vorming van deze kristallen, die ontstekingen en pijn kunnen genereren.
Het waarborgen van het metabolisme, als een dieet met een juiste balans in het purine -niveau, maakt het mogelijk om chronische degeneratieve en metabole ziekten te verminderen.

Varieer de consumptie van voedsel en geeft de voorkeur aan voedingsmiddelen die eiwitten van plantaardige oorsprong bevatten, kan helpen het purineniveau onder controle te houden en onaangename pathologieën te voorkomen.

Optimale urinezuurwaarden en hoe ze te meten

De genomen mate van purines beïnvloedt de niveaus van urinezuur dat meetbaar is door bloed- of urine -examens.

Referentiewaarden:

Volwassen vrouwen: 2.7–6,0 mg/dl
Mannen: 4.0–8,5 mg/dl
Klinische hyperurikemie:> 6 mg/dl bij vrouwen,> 7 mg/dl bij mannen
Normale uitscheiding in de urine: 250-750 mg/24 uur

De meting van urinezuurniveaus wordt periodiek aanbevolen, vooral als u voorbereid bent op jicht of familieverhalen over deze aandoeningen hebt.

Contra -indicaties

Het is duidelijk dat purines niet moeten worden gedemoniseerd en moeten worden geïntegreerd in een gezond, verschillende en evenwichtig voedselplan, waarmee u kunt profiteren van de voordelen van deze moleculen zonder met hun contra -indicaties om te gaan.

Overmaat aan dierlijke eiwitten en gisten leidt tot hyperurikemie en gewrichtsontsteking.
Matatie: Frattaglie, schaaldieren, beter verminderde salami en niet volledig geëlimineerd.
Alcohol en fructose verergeren urinaire uitscheiding, waardoor de risico’s van de accumulatie van urinezuur worden verhoogd.
Nier- of metabole pathologieën vereisen aandacht, met een gepersonaliseerd dieet en medisch consult.

3 dingen die je niet wist over purines

Purine “rijke” groenten veroorzaken geen jicht: spinazie, asperges en klootzakken, ondanks het feit dat goede niveaus van purines erin hebben, hebben een veel lagere impact dan vlees en vis. Dit kan te wijten zijn aan verschillende factoren, waaronder de aanwezigheid van vezels die de absorptie van purines verminderen
Het bier is slechter dan de wijn: de drank die wordt verkregen uit hop bevat gist met grote hoeveelheden purines en alcohol die de eliminatie van urinezuur remt.
Eieren en zuivelproducten zijn bondgenoten om het overtollige purines te bestrijden: in feite zijn het voedsel dat rijk is aan eiwitten maar zeer slecht in purines; Een ideale maaltijd om blootstelling aan het risico op hyperurikemie te verminderen.

Conclusies

De purines zijn essentiële componenten, maar het is essentieel om hun inname te beheren, vooral in het dagelijkse dieet, om de risico’s van accumulatie van urinezuur en de ontwikkeling van metabole pathologieën te verminderen. Bijzondere aandacht moet worden besteed aan: