Angst en depressie, jongeren in gevaar: vroege diagnose fundamenteel voor de moeilijkheden van geestelijke gezondheid
De cijfers zijn duidelijk. Meer dan een miljard mensen ter wereld leeft met een probleem met de geestelijke gezondheid. We worden geconfronteerd met de tweede belangrijkste oorzaak van langdurige handicap, met grote kosten in termen van zorg, verlies van productiviteit en sociale ondersteuning. Maar wees voorzichtig.
Een internationale studie die is gepubliceerd over de Europese psychiatrie, benadrukt dat 74% van de psychische problemen zich binnen 24 jaar voordoet, waardoor preventie en vroege interventie tussen tieners en jonge volwassenen fundamenteel worden. Angst, depressie en andere vormen van opkomende ongemak beïnvloeden deze leeftijdsgroep met groeiende frequentie, vanwege biologische factoren, traumatische ervaringen, blootstelling aan nieuwe stoffen en sociaal stigma. Het is daarom noodzakelijk om iets te doen, gezien het feit dat zelfs in oudere leeftijd depressie, angst en andere pathologieën druk zijn.
Naar schatting heeft de toename van de levensverwachting het uiterlijk van belangrijke mentale problemen veroorzaakt, voornamelijk weergegeven door cognitieve aandoeningen, depressie en slaapgerelateerde aandoeningen. Dit zijn voorwaarden die te wijten zijn aan verschillende factoren, waaronder eenzaamheid, het verlies van de rol, de waargenomen onzekerheid, de angst voor de dood. Deze informatie komt van het National Congress van de Italiaanse Society of Social Psychiatry (SIPS), gehouden in Florence.
Cijfers die zich zorgen maken
Volgens de OESO die een goede geestelijke gezondheid bevordert bij kinderen en jonge volwassenen meldt. Best practices in de volksgezondheid, meer dan 700.000 jonge Italianen bestaan samen met psychische problemen, met angst en depressie bij de meest voorkomende. Jongeren vertegenwoordigen daarom een bijzonder kwetsbare bevolking, die gerichte interventies en toegewijde preventieve strategieën vereist, vooral in de kritieke ontwikkelingsperioden, wanneer de ziekte kan stabiliseren met langdurige gevolgen. Maar dat is niet genoeg.
Volgens OESO -gegevens, ongeveer 11,2 miljoen kinderen en adolescenten tot 19 jaar met psychische problemen, gelijk aan 13% van de jeugdbevolking in de EU -landen. Onder tieners tussen de 15 en 19 jaar lijdt ongeveer 8% aan angst en 4% van depressie. De prevalentie van deze problemen neemt toe, met een verslechtering van mentaal ongemak tussen 2018 en 2022, vooral bij meisjes. Deze gegevens benadrukken een belangrijke crisis van de geestelijke gezondheid van de jeugd in Italië en Europa. Covid-19 pandemie heeft geleid tot een toename van 25% in gevallen van angst, depressie en eenzaamheid, het verergeren van persoonlijke, sociale en gezinsbelasting.
Aan deze noodsituatie wordt een ernstige tekortkoming van de operatoren van de geestelijke gezondheidszorg toegevoegd, wat heeft bijgedragen aan groeiende tekenen van ongemak, met name tussen tieners en ouderen. Meer in het algemeen wordt geestelijke gezondheid nu beschouwd als een echte wereldwijde noodsituatie: in Europa bestaat een op de zesden samen met een psychiatrische probleem, maar een op de drie ontvangt niet voldoende behandelingen.
Elk jaar zijn er meer dan 150.000 zelfmoorden in de Europese regio van wie, met zelfmoord die de belangrijkste doodsoorzaak vertegenwoordigt bij jongeren tussen de 15 en 29 jaar. In Italië, in 2022, waren de zelfmoorden 3.934, de hoogste cijfer sinds 2015, wat een constant groeiend fenomeen bevestigde.
Wat te doen
Kortom, voor experts is het tijd om de situatie te herzien. “What is happening today can be called a” perfect storm “, consisting of acute stressful (for example, the Covid-19 pandemics or wars) and chronic (such as the widespread economic crisis or climate change), also associated with a reduction in protective factors (such as, for example, the role of the family or school institutions)”-explains Andrea Fiorillo, president of the European Society of Psychiatry (EPA) Italian Society of Social Psychiatrie (sips).
Bovendien lijkt het erop dat het nieuwe bedrijf zich niet volledig kan aanpassen aan de verspreiding van nieuwe technologieën met steeds frequentere disfunctioneel gedrag gekoppeld aan het gebruik van internet of sociale netwerken. Dit alles betekent dat, om in overeenstemming te zijn met de moderne tijd, psychiatrie zijn vakgebied moet veranderen, het decentraliseert en het verplaatsen naar alternatieve zorgomgeving zoals scholen, gevangenissen of werkplekken, en innovatieve tools zoals kunstmatige intelligentie of virtual reality gebruiken “.
Vroege diagnose is fundamenteel
“The early diagnosis of psychiatric diseases is fundamental, especially in minors-indicates Bernardo dell’Osso, full professor of Psychiatry, State University of Milan; Director of Mental Health and Dependencies Department, ASST Fatebenefratelli-Sacco. At 5-6 years old the first signals of autism or ADHD can already emerge, at 13-14 years of age, the symptoms of personality disorders can begin to manifesteer de eerste afleveringen, van stemmingsstoornissen en angst naast het eerste gedrag van misbruik van stoffen en prodromale symptomen van psychotische stoornissen.
Op 16-17 kunnen tieners al bijzonder delicate fasen aangaan voor het debuut van meer complexe psychiatrische omstandigheden. Om deze reden is het essentieel dat gezinnen gesensibiliseerd en vergezeld zijn: vaak zijn ouders, leraren of schoolpsychologen de eerste die de tekenen van ongemak en psychische malaise begrijpen, die jongeren op de meest voldoende diensten willen leiden “.
Het doel, natuurlijk, ook om na te denken over preventie, dat wil zeggen, om te handelen op risicofactoren, van genetische tot milieu, zoals trauma, familieconflicten, pesten, integratieproblemen of sociale en mediadruk. En bied bovenal antwoorden aan met de stricturen.
Zoals tijdens het evenement naar voren komt “Brain Health -ongelijkheden – ideeën en strategieën om niemand achter te laten”, gehouden in Milaan, is het noodzakelijk om de beschikbaarheid van diensten te bevorderen voor degenen die het nodig hebben. Dit omvat het overwinnen van het concept van wachtlijsten. “Als we het hebben over ongerechtigheid van toegang tot zorg, is het noodzakelijk om te benadrukken dat het probleem niet zozeer de wachtlijst is, maar de metriek waarmee we het functioneren van het gezondheidssysteem meten – opmerkingen Francesco Longo, universitair hoofddocent, openbaar en gezondheidszorgbeheer, Bocconi University. Tegenwoordig is de wachtlijsten minder dan de helft van de voorgeschreven recepten.
Met dezelfde epidemiologische omstandigheden hebben we gebieden waarin prestatieverbruik erg laag is en andere waarin het erg hoog is. Dit laat zien dat dit geen eenvoudig verschil is tussen het centrum en de periferie, maar van een diepgaande ongelijkheid die intern in het systeem is. Verder denken we nog niet met het oog op chroniciteit: we blijven nadenken over de prestaties alsof het beslissend is en de patiënt van een pathologie kan genezen, terwijl de meerderheid van het zieke leven tientallen jaren met chronische ziekten, niet geneesbaar is. De echte discriminerende factor is niet alleen inkomsten, maar het vermogen om iemands chroniciteitsvoorwaarde uit te werken, de ‘voor altijd’ gekoppeld aan de ziekte.
Degenen die erin slagen om deze realiteit te accepteren, zorgen voor en houden zich aan therapieën; Degenen die het weigeren, hebben de neiging om controles, examens en behandelingen te ontsnappen, om geen continu geheugen van de diagnose te hebben. Als we echt ongelijkheden willen verminderen, moeten we taal en perspectief veranderen: de centrale uitdaging is om therapeutische therapietrouw te ondersteunen en mensen te vergezellen op een zorgpad die al het leven meegaat “.
